Χριστόφορος Κάσδαγλης: Γεια σου Σταύρο. Είδα ότι η ΕΥΠ σε έχει βάλει στο στόχαστρο επειδή θέλησες να πάρεις συνέντευξη από εκείνο το προσφυγάκι στην Κω, που η εφημερίδα Le Monde δημοσίευσε μια ζωγραφιά του. Είναι αλήθεια ότι προσπάθησες να κάνεις εκείνη τη συνέντευξη;
Σταύρος Μαλιχούδης: Ναι, σκέφτηκα ότι…
ΧΚ: Δηλαδή ομολογείς! Έβαλες μεσολαβητή για να σε βοηθήσει να μιλήσεις με το παιδί που τελούσε υπό κράτηση!
ΣΜ: Ναι, εφόσον το θέτεις έτσι, το ομολογώ.
ΧΚ: Και δεν σου πέρασε καν απ’ το μυαλό ότι μπορεί η ζωγραφιά αυτή να αποτελούσε σήμα για επίδοξους τρομοκράτες στη Γαλλία; Να εμπεριείχε κωδικοποιημένο μήνυμα του ISIS;
ΣΜ: Ομολογώ πως δεν μου πέρασε κάτι τέτοιο απ’ το μυαλό. Αλλά…
ΧΚ: Να που προβαίνεις και σε δεύτερη ομολογία! Μα, δεν έχεις υπόψη σου ότι η ΕΥΠ μοχθεί με πολύ μεγάλη επάρκεια, όπως έχουμε αντιληφθεί πολλές φορές στο παρελθόν σε ό,τι αφορά τις απειλές για την εθνική ασφάλεια, τις απειλές για την ασφάλεια των πολιτών, για τον ομαλό κοινωνικό βίο;
ΣΜ: Βεβαίως, αυτά τα θεωρώ δεδομένα. Αλλά η πρώτη αυθόρμητη σκέψη μου όταν διαβάζοντας το ρεπορτάζ του Δημήτρη Τερζή στην Εφημερίδα των Συντακτών το περασμένο Σάββατο αναγνώρισα στον εαυτό μου στον δημοσιογράφο ο οποίος, σύμφωνα με εσωτερικό έγγραφο της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ), βρισκόταν υπό παρακολούθηση ήταν: Τι ακριβώς κίνδυνο αποτελεί για την εθνική μας ασφάλεια ένα 12χρονο παιδί;
ΧΚ: Τολμάς να κάνεις τέτοιες αυθόρμητες σκέψεις για ένα θέμα που αφορά την εθνική μας ασφάλεια; Ένας δημοσιογράφος του επιπέδου σου, που συνεργάζεται -μεταξύ άλλων- με το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, δεν έχει υπόψη του απειλές που πλέον έχουν πιο «υβριδικά χαρακτηριστικά» σε σχέση με το παρελθόν;
ΣΜ: Ομολογώ ότι κάτι τέτοιο μου είχε εντελώς διαφύγει. Πρέπει όμως να σου πω…
ΧΚ: Χαίρομαι που ομολογείς και πάλι. Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο που σου έχει διαφύγει. Παρέβλεψες επίσης ότι θα ήταν καλό -και αυτό ακολουθείται κατά κόρον σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη- η ΕΥΠ, η δουλειά της και ο ρόλος της να μένει έξω από τη δημόσια πολιτική αντιπαράθεση. Αλλά εσύ, όχι μόνο έχεις κάνει τα ολισθήματα που ομολόγησες πιο πάνω, αλλά τόλμησες να βγεις δημόσια με αναίδεια και να υπερηφανευτείς ότι «Είμαι ο δημοσιογράφος που παρακολουθεί η ΕΥΠ».
ΣΜ: Λες, δηλαδή, πως παρότι έμαθα ότι με έχουν θέσει υπό παρακολούθηση έπρεπε να αφήσω τους ανθρώπους να συνεχίσουν να κάνουν απερίσπαστοι τη δουλειά τους;
ΧΚ: Άκου, τις ερωτήσεις εδώ τις κάνω εγώ. Και επί τη ευκαιρία, πώς το ξέρεις ότι σε παρακολουθούν ακόμα; Το διασταύρωσες αυτό μήπως;
ΣΜ: Κοίτα, ίσως είναι λογικό να συνεχίσουν να με παρακολουθούν. Ακόμα κι αν όλα είναι έτσι όπως τα λες, η πικρή αλήθεια είναι πως απ’ τη μεριά μου θα συνεχίσω να κάνω τη δουλειά μου. Το ομολογώ.
